Bir dövüş oyunu olsa da Mortal Kombat'a hangi açıdan yaklaşacağımı hiçbir zaman kestirememişimdir. Dövüş oyunları benim için her zaman karakterlerin kılıçlı mılıçlı birbirine girdiği, özel güçleriyle artistik hareketler yaptığı eğlencelerden ibaretti. İnsanlara, daha doğrusu benim mahalleme göre ise dövüş oyunu muhabbeti geçtiğinde ya Street Fighter, ya da Mortal Kombat anılırdı. Bir taraf aduketlerden bahsederken diğer taraf Scorpion ile "nasıl dövdüğünü" anlatırdı. Kendi açımdan da öyle olmasıyla beraber, sanki insanların Mortal Kombat'a bakışı biraz daha farklıydı. Atıyorum herhangi bir dövüş oyununda çözmeye çalıştığınız karakterler için özel hareketler bir yana, Mortal Kombat oynayan bir kimse katiyen uzun kombalardan veya stratejik hareketlerden bahsetmezdi. Sonuç Fatality ile bitmiş miydi, tamam. En kral adam o gün oydu sokakta.

Bu bakış açısının pek de değişmediğini varsayarak size soruyorum, bir Mortal Kombat oyunundan ne istersiniz? Cevaplarınız tahmin edilebilir, büyük ihtimalle kırılan omurilik ve koparılan bağırsaklardan bahsedeceksiniz. O şıka kısaca "vahşet" deyip diğer seçeneklere geçiyorum; listenizin biraz daha altında belki dengeli bir dövüş sistemi vardır. Bunu takiben belki olur da eski tanrılar ve yıkım hakkında bir hikayeye tanıklık etmek istersiniz.

Mortal Kombat X bunların hepsini veriyor. Oyun çıkmadan önce de mutlaka orada burada gördüğünüz Fatality'ler son derece tüyler ürpertici, gözlerinizi büyütecek kadar vahşi. Genellikle Fatality'leri izlerken önce karmaşık bir yüz ifadesi takınıyor sonra da kahkahayı basıyorsunuz. Çünkü yapımcı firma zaten bunun farkında, insanların neden Mortal Kombat oyunu istediklerini biliyorlar. Bunun üstüne bir de yeni nesil teknolojinin oyunlara da uğramasıyla kemik dokusuna kadar görülebilen göz alıcı grafikler, pek görmek istemeyeceğiniz türden vahşi sahnelere neden oluyor. Hepsini geçtim, bu sefer oyunun sahiden adam akıllı bir hikayesi var.

Yeni Jenerasyon ve Eski Jenerasyon

Netherrealm'ın zırt pırt açılan portalları yüzünden dünya yine büyük tehlikede, ancak bu sefer hikaye işlenişi bir Mortal Kombat oyunundan beklenenin gerçekten üstünde olmuş. Zamanlar arası geçiş yaparak eski tanrıları gösteren açılış sahnesi, sonrasında 25 sene sonrasını ele alarak bizlere sevdiğimiz karakterlerin çocuklarını tanıtıyor. Saçmalık ötesi evet, ancak kurguda öyle güzel yedirilmiş ki insanın yüzünde ister istemez tebessüm oluşuyor. Ayrıca hikaye sinematiklerinin biraz daha interaktif tutulması yine bir dövüş oyununa yakışan ince ayrıntılardan biri olmuş. Asıl sinematiğin ardından gelen ara sahnelerde oyun sizden belirli anlarda bir tuşla tepki vermenizi bekliyor, ona göre işler değişiyor ve siz ona göre dayak da yiyebiliyorsunuz. Beklenmeyen anlarda bu tuşların ekranda belirmesi adrenalin seviyesini de artırıyor.