Hudeybiye Antlaşması ya da Hudeybiye Barışı, 628 martında Medineli Müslümanlarla Mekkeli Müşrikler arasında yapılan barış antlaşmasıdır.

Hicretin altıncı yılıydı. İslam hızla yayılırken Mekkeliler korku ve çaresizlik içindeydiler. Hendek Savaşı'ndaki başarısızlıkları da bu korku ve çaresizliği derinleştirmişti. Tam da bu sırada Muhammed ve ashabı Beytullah ziyareti için Mekke'ye doğru yola çıktılar ve şehrin dışına vardılar. Mekkeliler Müslümanların savaş için geldiklerini zannedip korkuya kapıldılar ve anlaşma teklif ettiler. Muhammed Mekke'ye elçi olarak Osman'ı ve yanında birkaç Sahabileri gönderdi. Osman'ın geri dönüşü gecikti ve daha sonra ölüm haberi geldi. Bunun üzerine Muhammed yanındaki Sahabeleri Beyat-ı Ridvan yeminine çağırdı.

Osman ve heyeti sağ salim geri dönüp Hudeybiye barış antlaşması imzalanmıştır. Hudeybiye ismini imzayı attıkları yakın köyün isminden almıştır. Bu antlaşma ile Mekkeliler İslam Devletini hukuken tanımışlardır.

Maddeleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Müslümanlarla karşı taraf arasında 10 yıl savaş olmayacak, iki tarafın hiçbiri diğerinin malına ve canına dokunmayacak.
Müslümanlar bu yıl Kâbe'yi ziyaret etmeksizin geri dönecekler. Gelecek yıl üç günden fazla olmamak üzere Mekke'ye gelip Beytullah'ı ziyaret edecekler. Bu üç gün süresince Mekkeliler şehir dışına çıkacaklar.
Müslümanlardan Kureyş'e sığınacak olursa, geri döndürülmeyecek, fakat onlardan Müslümanlara sığınanlar geri döndürülecek.
Müslümanlardan hac, Umre ve ticaret için Mekke'ye gideceklerin canları ve malları güven altında olacak. Kureyş tarafında Mısır'a ve Şam'a gidenlerle ticarette bulunmak üzere Medine'ye gelenlerin de canları ve malları güven altında bulunacak.
Kureyş'ten başka diğer kabileler isterlerse Müslümanların, isterlerse Kureyş'in koruması altına girebilecek.